Met de broeders mochten we drie dagen een triduüm mee beleven rond het thema onvermoede vruchtbaarheid. Nieuw woord, triduüm, de mooiste omschrijving vond ik driedaagse godsdienstoefening. Zo midden in de vastentijd een mooi intermezzo om te bezinnen, om geïnspireerd te raken, om elkaar weer wat beter te leren kennen: de broedergemeenschap en De Huijberg. Marion is helaas ziek, maar Rob en ik schuiven aan. ’s Ochtends een verdiepende inleiding door Franck Ploum, ’s middags beeldmateriaal en gesprek. Om 17.00 uur de vespers om de dag te laten bezinken. Abraham, Mozes en Elia gingen met ons op weg. De broeders van Huijbergen die 100 jaar geleden voor het eerst naar Indonesië vertrokken reisden een stukje met ons mee. En wij zelf werden uitgedaagd met persoonlijke vragen om stil te staan bij eigen ontwikkelingen en betekenissen.
Op de laatste middag is er thee en taart (want het einde van een retraite is altijd feest, daarvoor breken we de vasten, goede gewoonte waar ik graag aan mee doe). Dan nog een afsluitende vesper die ik mee mocht voorbereiden. Het schrijven van teksten daarvoor was gedurende deze dagen een mooie gelegenheid om niet tussen de onderdelen door weer hard in de tuin aan het werk te gaan, maar ook alles wat gezegd is nog eens door me heen te laten gaan. Deze tekst klonk tenslotte en viel schijnbaar in goede aarde:
Onvermoede vruchtbaarheid
Het was winter. Het blad viel. De eenzaamheid is bij vlagen groot. De angst voor ziekte en besmetting bepaalt je doen en laten. Maar nu het is lente. Bloemen bloeien, takken lopen uit. We planten bomen. We kijken uit naar ontmoeting, we kunnen naar buiten, nog even en we zoeken elkaar weer op. Van dichtbij.
Onvermoede vruchtbaarheid
Dat je kiest voor leven Hem achterna, en merkt dat je niet alleen bent, dat er tochtgenoten en bondgenoten zijn onderweg. Dat je elkaar op de been houdt, en zelf wordt meegenomen.
Onvermoede vruchtbaarheid
Dat je aanvankelijke idealen stukgeslagen werden. Je ideeën over hoe het zou moeten gaan onwerkbaar bleken. Maar dat er ontmoetingen kwamen die je nieuwe idealen aanreikten, die je gedachten openden voor nieuwe ideeën en nieuwe kansen.
Onvermoede vruchtbaarheid
De letters lijken dood? De kerk heeft haar langste tijd gehad? Door openheid en belangstelling, door ontmoeting en het wisselen van perspectief kan de beweging gaande blijven. Op onvermoede plekken ontstaan groepen en woorden die het geloof nieuw leven inblazen.
Onvermoede vruchtbaarheid
Dat je dacht nooit kinderen te verwekken, en toch in zoveel mensenkinderen een kiem hebt kunnen leggen van liefde, liefde voor zichzelf, de ander, de aarde en God.
Onvermoede vruchtbaarheid
Dat je vreesde dat de laatste broeder hier het licht uit zou doen, maar dat de deur op een kier open kan voor een nieuwe generatie dragers van spiritualiteit, verbondenheid, liefde voor God en de aarde.
Onvermoede vruchtbaarheid
Dat het lijkt of de aarde afstevent op een totale catastrofe, onhanteerbare opwarming, levensbedreigende klimaatverandering. Maar dat je kunt opstaan en alarm slaan, kunt stemmen en instemmen met de stroom van vertrouwen tegen beter weten in: het kan nog anders, het moet anders.