We zouden een drukke week hebben. In- en uitzwermen naar allerlei kanten. Inspiratiereisje naar Gent en Brugge, lezing in Utrecht, startdag Space for grace in Utrecht, compost laten aanrukken uit Biezenmortel, workshop in Bergen op Zoom, bezoek uit Deventer. Om volgende week heerlijk de tuinweek hier in te rollen, en me te kunnen richten op de tuin, om met de drie gasten een vliegende voorjaarsstart te maken.
Gent en Brugge waren inderdaad heel inspirerend. Samen met Franck Ploum en broeder Bram van de overkant, maar helaas zonder Marion, reden we in de stromende regen door België. Het winkeltje van Sofie, Symposion in Brugge overtrof onze verwachtingen https://www.symposion.be/nl/symposion/158. Wat mooi, strak, speels, inspirerend, licht en luchtig worden hier harten onder riemen gestoken. Dat smaakt naar meer, misschien wel ooit in een winkeltje hier?!
Vervolgens naar de Clemenspoort in Gent, voor een bevlogen rondleiding door Walter Van Wouwe, coördinator en zo veel meer van dit ‘leef-, vormings- en inspiratieproject’ hartje stad op de plek van een oud klooster https://clemenspoort.be/missie-en-visie/. Ook hier weer overspoeld door enthousiasme en geloof. De Huijberg vraagt om wat anders, maar als het eens met zo veel passie zou kunnen…!
Vervolgens liep de week wat anders. De lezing in Utrecht afgelast, idem workshop en bezoek. Twijfel over een beetje keelpijn en Corona deed ons besluiten Space for grace te laten schieten. Maar de compost kwam wel. Donderdagochtend, 7 uur in de vroegte, twintig kuub in totaal. Wat zullen we lekker kunnen kruien volgende week, en wat zal dat de bodem goed doen hier! Goed voor de voeding, goed voor de structuur, goed voor het bodemleven. Een grote stap voor de tuin van De Huijberg! En dat terwijl we elke dag zien hoe hard alles nu al groeit, gaat bloeien, aanslaat en zich ontwikkelt.
En die stap van gisteravond in het donker, ’s avonds na 7-en was misschien nog wel groter. Twee bijenkasten, met wie weet hoeveel bijen (10.000 per volk, of meer na zo’n zachte winter?) verhuisden we van een terrein 500 meter verderop naar onze bijenstal. Weer een lege plek gevuld, en hoe! Vanochtend waren ze al volop aan het dansen rond de kasten. Even de kluts kwijt? Kijken waar ze terecht gekomen zijn? Proeven van de nieuwe stek? Ik hoop van harte dat ze de weg gaan vinden. Dat ze tevreden zijn met wat de omgeving te bieden heeft. Dat ze het goed gaan doen. Vooral voor de bijen zelf. Honing hoeven we niet. Laat ze maar zwermen. Cecile komt wel scheppen en nieuwe kasten vullen.
En zo zijn er toch elke dag weer nieuwe verrassingen, de wonderen zwermen zomaar om ons heen…