Met toestemming van Aletta nemen we haar facebookbericht van 8 juli hier over:
Aan t bijkomen van alle indrukken van een week meeleven met de Huijberg.
Een plek met aandacht voor aarde en adem.
Maandag
Aankomen en in de middag direct bessen oogsten. Met een bakje vol rode bessen om 17 uur, voel ik me gelijk rijk om dit te mogen oogsten.
Ik ontdek ’s avonds de ultieme Huijberg-boterham, eentje met appelstroop en daar bovenop bessen en frambozen mmm…
Mijn rijkdomsgevoel veranderd ’s avond wat als blijkt dat 3 teken mij bij t bessen plukken hebben opgemerkt als een ‘lekker ding met voedzaam rood sap’.
Dinsdag
Om half 8 ochtend meditatie in de tuin.
En dan oogsten: tuinbonen, boomspinazie (melde), goudsbloem, borage, viooltjes, raapstelen voor de middagmaaltijd.
Om 9.30 zit ik in een professiefeest -viering aan de overkant van de straat. Ik volg maar gewoon wat de andere bewoners doen en laat alles over me heen komen. Overbuurman Broeder Huub is 50 jaar broeder. Ik ben geraakt door zijn kwetsbaarheid en menselijkheid die in de viering ruimte krijgt.
De broeders van Huijbergen zijn Franciscanen. Op hun uitnodiging startten Marion, Marjan en Rob de Huijberg. Ze bewonen een huis en tuin van de broeders.
De maaltijd is met de vers geplukte eetbare bloemen en magentamelde een feestje voor oog en tong.
Die middag pluk ik lavendel met Anja.
Ze zet me s avonds aan t spinnewiel maar dat vraagt nogal wat oefening!
Om half 9 rondde we de dag af met een avondmeditatie op zolder. Muziek ‘fur Alina’ van Avro Pårt. Veel herinneringen aan, in de Spil.
Woensdag
De dag wordt weer omlijst met ochtend en avondmeditatie.
9 uur: tuinochtend met vrijwilligers. In de permacultuurtuin maak ik kennis met ‘mulchen’. Bij de siësta slaap ik een gat in de middag en kom slaperig aan t avond eten.
Donderdag 1 juli
Keti Koti,
afschaffing van de slavernij in Suriname,
wat fijn om daar gezamenlijk aandacht aan te geven.
Met Marjan werk ik in de door haar opgezette schooltuin. Snoeiafval van de buurman leg ik als een mulch-laag in een stukje net aangelegd voedselbos.
Vrijdag
Ik fiets met Rob naar t Spurrieveld in Essen (België), op dat veld is een prachtig klein biobedrijfje ‘Kempengoud’. We wandelen er op ons gemak rond.
We willen handsinaasappelen. De Vlaming fronst even: bedoel je eetsinaasappelen. Ja, die bedoelen we. Rob vraagt of perssinaasappelen dan ook drinksinaasappelen zijn .. Nee, dat zijn gewoon perssinaasappelen.
In een mum van tijd ga je in Huijbergen over de grens. Voor je het weet, ben je er over… Al weet je het snel genoeg. Het straatbeeld is Vlaams, de huizen zijn Vlaams. Ik ben na lange tijd weer in Vlaanderen. Het raakt me. Ik hou van de Zuiderburen en hun land.
We zijn zo relax dat we geen moment aan de tijd denken en bijna de hond in de pot vinden. Het is intens maar ook heerlijk om drie keer per dag met huisgenoten te eten. In de middag werken we weer samen.
Op vrijdagavond is er een gezamenlijke avond maar ik loop vooraf nog even t kloosterpark in. Maak wat foto’s en ineens is daar broeder Bram die aan de andere kant van een bloeiende Linde haar schoonheid vastlegt.
Ik vergeet de tijd in een boeiend gesprek over de Tau, een teken dat wordt gebruikt daar waar t menselijke overgaat in t goddelijk , de aarde overgaat in de hemel. Franciscus gebruikte het als zegeningsteken in zijn brieven. Ik hoor meer over de geschiedenis van de broeders en de plek.
Zaterdag vrij weekend.
Geen ochtend en avondmeditatie. Ik ga een wandeling maken in t grenspark.
In de middag regent het, ’t komt spontaan op met bewoner Joris naar de kringloop in Putte te gaan.
Ik verbaas me hoe in dat dorp ineens Nederland overgaat in België. En de straat en de huizenbouw een wereld van verschil vertonen…. intrigerend.
s Avonds buurt ik bij huisgenoot Joris voor chocola en mantra zingen.
Zondag.
Ik zit al weer in de kapel…
Voor de derde x in een week
Een traditionele rooms-katholieke mis
Pfff…
Door mijn grote schuld, door mijn grote schuld…
ik ben niet waardig..
Het is stijfjes,
Ingehouden.
Ik krijg dan de neiging
daarna gekkigheid uit te halen als tegenhanger.
Met mijn billen te schudden
Om te voelen dat ik een lijf heb
En dat dat er helemaal mag zijn.
Ik ging voor t koffiedrinken
met de broeders na de mis
maar dat blijken we niet te gaan doen.
We gaan met elkaar evalueren.
Ik ben hier om te kijken
of de plek iets voor mij is.
En zij of ik iemand voor hun woongroep ben
We zeggen allemaal ja
voor een volgende stap samen.
Over drie weken ben ik weerop de Huijberg
dan voor een hele maand….
Wat een mooi verhaal. De week lijkt te zijn omgevlogen.